nie wiem

nie wiem chyba chodziło o księżyce
jakieś pluski szmery szelesty jakiś sad jesienny
zupełnie nie wiem co nas napadło co pokonało
co się przedarło jak zwierzę przez tkaninę gestu
pożarło i sobie poszło

bo może to chodziło
o jakiś szczególny rodzaj spisek zapachów w powietrzu
gnijących jabłek i liści i rdzewiejącej trawy
może to stąd to pośpieszne głośne tykanie serca

nie wiem może to poszło
o niepoprawny listek
co się przykleił niebacznie do zapłakanej szyby
lub trawy we włosach ździebełko
lub rękawek sukienki
nie wiem naprawdę nie wiem

Na razie przerwa

miejsca święte

są takie zakamarki – gałęzie plątaniny traw
sekrety dziewczynek piaszczyste połacie
placyki gdzie kładą się bezdomne psy
żeby umierać/ gdzie parzą się
nastolatki tłuką szkło nocują palą
ognisko jeśli nieoczekiwanie
nadejdzie noc

są zakamarki w każdym z nas
w każdym psie ognisku szkle
dziewczynce i chłopcu – są
opowiastki
pełne chwastów pokrzyw moczu
pełne krwi
gwiazd
tej niesamowitej urody którą tylko tam
możesz mieć
zapamiętać i pojąć

układ sygnałów

uczę się od pana chociaż nieporadne
są jeszcze słowa
nieporadnie
składane w ciągi znaków
komunikanty ekstrakty
myśli
może (tak jeszcze nieśmiało) uczuć
a może na odwrót

uczy się pan ode mnie
zupełnie nieporadnie
ciągów
ciągot i znaków nadal nieporadnych
ode mnie
uczy się pan ekstrakcji
komunikacji miejskiej
planów

nasze wzajemne uczucia
uczą się od siebie
uczymy się wyrazów – a przecież
zupełnie się nie znamy
albo i niezupełnie
operujemy znakami
celebrujemy słowa
jak jakiś święty
sakrament

kotek, który dmucha żeby mu zupa wystygła

mazak. luty 2012

kotek, który robi nic

gasnący floł-master. 14 lutys 2012

wilki morskie

hej śmiało chłopaki ruszmy na wyprawę
w łupince pomarańczy z karteluchów żagle
przeszyjmy wykałaczką niech maszt nam udaje
i puśćmy się na wody biurowe drewniane

niech czeka nas przygoda na krawędzi stołu
skraj świata przepaść za nią
malowana podłoga
jesteśmy zabawkami a pomimo trwogi
jednak siadamy za stery niech nas czeka wyspa

na talerzu ze wzorkiem ląd miękkiej kanapki
i łagodne syreny śpiewające o niczym
splatające makaron jak ciężkie warkocze
dalej żwawo chłopaki przywiążmy się do masztów

cienki z szaszłyka patyk trwale nas przyszpili
do naszych łódeczek dalekomorskich statków
którymi śmiało płyniemy
przez obiadową przerwę

więc odważnie zabawki wiatr łupinka i szaszłyk
wioseł nam nie potrzeba – wiatr nas dumnie prowadzi
i zanim zmrok na nas spadnie dopłyniemy do domu
z biurka do stóp wersalki

wilki morskie

Żegoty 13.02.12

sennik

ostatnio często śni mi się telefon
i gigantyczne drzewo brzoskwini
zawsze w tym samym miejscu w ogrodzie

sennik ma na to jakieś tam pomysły
a mnie się zdaje
że jedynym miejscem które jest stałe
jest to właśnie drzewo
którego tak naprawdę nie ma ale tkwi
w moim śnie jak oś wszechświata

cokolwiek się zdarzy jakiekolwiek królestwa
nie upadną powstaną do chmur krainy
jakiekolwiek wyspy się nie wyludnią
gdziekolwiek nie pójdę
jest ta gigantyczna brzoskwinia
rosnąca w mojej głowie
w samym środku snu
o nią mogę się oprzeć
i to ona mnie nakarmi
gdy głód przetnie mi drogę
i zasnę

a telefon?
telefon jest do przyjaciela

szisza

Ala i Marta, Toruń. styczeń 2012

glacjał

zimno
gdzie nie spojrzeć zimno
w termometrach żył
poziom spadł poniżej zera
przy takiej temperaturze nie da się
unieść ręki
ani do pomocy obcym
ani nawet do przywitania
z przyjacielem

naprawdę chłodnieje idzie
epoka lodowcowa
gdy nieopatrznie wzięliśmy
efekt cieplarniany
jako rękojmię ciepła

idzie prawdziwy chłód
wełniane czapki
szaliki powyżej głów
rozgrzane kabiny samochodów
szybki ruch z domu do pracy
i do domu
byle szybciej byle nad własnym
kubkiem z gorącą zupą

jest tak zimno
że przez zamrożone okna
nikt nie patrzy
nic nie widzi
i tylko jak zawsze
litościwa śmierć
zbiera ludzi z ulicy

Lodowa bajka

Żegoty 08.02.12

trudno zrobić pani dobre zdjęcie

o czym myśli się kiedy
ludzie wokół prowadzą ze sobą rozmowy
czego się wtedy słucha
co buduje

wypełniony bar dym i światła
stroboskopów gwar i porysowane stoły
o czym się myśli
o czym pani myśli w odludnym
zaciszu czaszki
kiedy wokół wrze

pani profil nie zdradza
(tak samo jak pani rysy)
uczuć

pani tylko patrzy

zwykle patrzy się na ludzi i wytwarza
własny portret posklejany z cudzych
nosów uszu grymasów
gestów rąk i kolan

a pani tak trudno zrobić
dobre zdjęcie

osamotnienie

1 zaimek
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik
czasownik

(…)

czasownik

kropka

wszystko mnie boli

wszystko mnie boli
plecy i stolik
kulawa noga lampka podłoga
rąk ócz oboje
drzewa
nie moje biurko
nie moja sprawa
mięśnie żebrowe
mięsień pośladka
trąbka słuchowa
bębenek ucha
łóżko poduszka
szczerbinka muszka
język i lufa
ślady i tropy
dziurawe rajstopy
dziurka od klucza
oko w rosole
wszystko mnie boli
więc żeby skończyć
ten głupi wierszyk
westchnę wprost z piersi

o ja pierdole