koleżanka z pracy zapisując się do WOTu
mówiła lubię tak czasem dostać w kość i jeszcze fajnie
że trochę dorobię
czasem mówiła –
myślałam
że w tym miesiącu to będzie
taki lajcik a tu
poligon
i trzeba biegać z tym
ciężkim plecakiem
i całą tą bronią ale i tak fajnie
i są fajne dziewczyny ze mną
i naprawdę lubię takie spędzanie czasu
tak mówiła koleżanka z pracy
w pokoju nauczycielskim
kiedy (jeszcze całkiem wczoraj)
pokój był jedyną dostępną opcją
i w klasie jest trochę gwaru nagle łapiesz
się na tym że przestałeś panować nad światem
Nacobezu Nowej Ery i systemami oceniania
zagapiłeś się i tylko przesuwasz palcem po mapie
a spod opuszka wypada iskra jedna druga
Somalia Syria twoja wieś Donbas twoja wieś
twoje miasto wojny narkotykowe w Peru
twoja rodzina twoja szkoła twoja głowa
mapa przerasta wszelkie wyobrażenia
dzieciaków korzystających z twojej chwili nieuwagi
korzystających w pośpiechu ze swoich pochowanych telefonów
komórkowych telefonów schronowych
które jako jedyne im
powiedzą
że miejsca które właśnie spalił na mapie twój palec
jeszcze kurwa istnieją
rysy mojej mamy
zapisane w pamięci
są pełne strachu
że nie udźwignę już ani jednego
dnia z nią
tak się nam posypały dni zimowe dni ciemne
niebo sploty ma lnianej tkaniny
nad dachami na sznurach szarych dymów z komina
zawieszone szare śniegu pierzyny
I już noc się pochyla nad pieniążkiem latarni
Tłumiąc wszystkie hałasy i szepty
I przemyka w zaułkach jak przechodzień ostatni
Echo słów zawieszone nad Kiedyś
w mglistym Kiedyś nad rzeką Nieprędką
spotkamy się na moście przypadkiem
by pożegnania wymienić ukradkiem
zanim je rzeka zaniesie do Zawsze
tak będziemy milczeli na brzegu
patrząc w niebo dla wszystkich już inne
postoimy jak zbiegowie z uliczek
we wciśniętej pomiędzy nas zimie
jednym piórkiem opadłym rozpętała się zamieć
jak z poduszki znienacka rozdartej
przysypane spojrzenia gesty też zasypane
i już słów nowych szukać nie warto
czasem jeszcze przez okno wypatruję gołębia
czy przecina zziębnięte podwórze
ale ślad na gałęzi mrozu igły strząśnięte
przyszpilają myśl o tym że wkrótce
w mglistym Kiedyś nad rzeką Nieprędką
spotkamy się na moście przypadkiem
by pożegnania wymienić ukradkiem
zanim rzeka je zniesie do Zawsze
i będziemy milczeli na brzegu
patrząc w niebo dla wszystkich już inne
odejdziemy od zbiegu uliczek
rozpłyniemy się mgłą po dolinie
