to już za mało czasu
żeby nauczyć się siebie
już za mało
na co więc czekamy
może jest coś
czego nikt z nas nie wie
może wspomnienie obudzi
śpiący kurz
może światło odbite
na starych kartkach
może nie ma już
dla mnie
widzimy siebie jako aktywne/ nieaktywne kropki
nie odzywamy się do siebie nawet jak boli
nieistnienie – my wiemy
nie istniejemy bo któż by do nas się odzywał
i słuchał przybywał
i odchodził
widzimy siebie
nadaktywne kropki nawet jak boli
nie odzywamy się do siebie do innych też
bo któż by przybywał i odchodził
kto słuchał ten błądził
kto słuchał
ten umarł
D.
gdybym powiedziała dobrze któregoś słonecznego popołudnia
w małym mieście tego dnia pełnym ludzi i nadziei może byłoby
dobrze
a może dobrze że powiedziałam wtedy nie jest tak
jak myślimy jest zupełnie inaczej teraz jest na niby a tak
naprawdę
obudzimy się rano i będzie padał deszcz i przejedzie
betoniarka
i sami nie będziemy wiedzieć czy to już przyszło niedobrze
czy może dobrze
poszło sobie
gdybym wtedy powiedziała może byłoby dobrze
ale i tak przecież jest
