jak nas rodzą i czym nas pasą
że nos odwracamy ze strachem
gdy się tylko rozkłada ciało
pod macierzanką spoczywają pierwiastki
i dlaczego wyczuwasz odór śmierci
choć przecież śmierć pachnie
pierwszy raz chłodnym piaskiem
ciepłą ziemią po deszczu
korzeniami
(macierzanką)
pamiętam uczucie
kiedy ze złożonej
kartki papieru wyłaniał się stateczek
to takie proste
(czasem to był kapelusz)
pierwszy pokazał mi
pokojowy malarz
nauczył jak zaginać linie codziennej
gazety
i żeglować w dal
teraz papierowa łódka
towarzyszy mi jak okręt wojenny
w codzienności dna
- składam ich setki
całymi pięćdziesiątkami posyłam
na dalekomorskie wyprawy
z tobą złożę jakiś czas
pchniemy (je) w rzekę bez pamięci
rzekę po której Charon cię przewiezie
statecznie
z papierem
złożonym pod język
kiosk na rogu świata
światła – budka pełna liter
w szybkach odbija się
marcowe słońce jeszcze blade
jeszcze nienawykłe
do ciekawskich spojrzeń
na półkach prężą grzbiety
miesięczniki zagraniczne
kolorowe o lakierowanych
okładkach - apetyczna treść
jak kanapka
z różową szynką
modele do składania
próbki perfum
kremów
na urodę młodość
nawet na godne starzenie
karty telefoniczne
flirty towarzyskie
cygarety
a wewnątrz
pani Jadzia
która czasem nie słyszy
czego się chce
