deklinacja

a tak rzeczywiście – rzeczownik człowiek

odmienia się przez przypadki

bo przypadki chodzą po ludziach

jak pchły jak proszalne dziady

a zatem się odmieniamy

przez ból swędzenie

litość obrzydzenie i chęć

pozbycia się paskudztwa

odmieniamy na różne sposoby

osoby i bez-

osobowo też się odmieniamy

osobliwie – ciężko stwierdzić w którą stronę

popchnie nas ta deklinacja

najczęściej klinujemy się  w kleszcze

wołacza do wspólnego mianownika

często też  występujemy w roli

dopełniacza a czasem ktoś nas bierze

na celownik

i wtedy już jest za późno

za późno by się modlić

ratować się ucieczką zmieniać

pościel ubranie siennik

za późno by naciągać kapelusz

i dla niepoznaki pogwizdując udać się

udawać że się jest

z zupełnie innego języka

całkiem przypadkiem