Żegoty. sierpień 2010
bij robala!
3 tygodnie temu
koincydencja
zupełna przypadkowość
miejsca i czasu
ale nie przypadkowość nas
to mogło się naprawdę
udać
pod warunkiem
[warunek nie został spełniony]
przeszkodziły w tym
różne niezmienne
o których przecież wie się
już wstępnie
przeszkodziły w tym
dwie burze piaskowe
samochód metalik
przecinający drogę
i jeden telefon
przeszkodziły w tym
nieostrości niedomówienia
jakieś przemówienie
do rozumu gdzieś na krańcu świata
daleko od tej rozmowy
daleko od tego wiersza
implozja
zabawne tyle wokół nas świata
słów pantomimy wiatraczków
tyle żartów dowcipów błyskotliwych
rozmówek
a nie ma do kogo się udać
tam gdzie jeszcze parę chwil temu stał przyjaciel
albo może nawet
wróg teraz tylko szyderczo
zieje coś
co wygląda jakby nikogo tu nigdy
nie było
i nie wiadomo kląć czy zapłakać
a może zabrać swoją torbę opuścić ramiona
pozwolić na implozję
tego próżnego miejsca które mogło się zdawać
jeszcze niedawno domem
jak pod wpływem fali uderzeniowej
kładzie się fasada
i rozwiewa dym
z czasem
co robi wiatr tafli morza?
z czasem moja skóra ulega niepokojom
porywistego wiatru
zdaje się jest
coraz silniejszy i coraz głębiej znaczy
swoją obecność
można by posądzić ten wiatr o burzliwe rysy
na czole
poszarpane sieci w kątach oczu
o rozbijanie brzegów
chociaż zastanawiam się czy to aby nie odwieczny
porządek który panował zanim
wody ziemi i niebios
rozdzieliły się
[czas wyjechać]
czas wyjechać
w jakieś cholernie dalekie kraje
odnaleźć się tam gdzie nikt niczego
nie może odnaleźć
czas wybyć
z siebie ze swojego miejsca
naznaczonego
czas zapomnieć
nie wypominać nie wyrzucać sobie
że się nie zrobiło wszystkiego
czas odejść
list z jesieni
droga moja to przedostatni
kolejny wiersz dla ciebie
co więcej
miałabym ci napisać
chyba to
że tu jesień
że tu zima
lato wiosna
niekoniecznie
w tej kolejności
ani po kolei
losu
chciałabym napisać że żyje
się tu bezpiecznie
cicho słodko niemal
antycznie
ale nie
tu się nie żyje
ani cicho ani spokojnie
ani zgodnie
z porami roku
droga moja to jedynie
pozory
zwykłe obiegi
obroty spraw
opowieść
kiedy się spotkali gdzieś
w dalekim mieście
oboje mieli w oczach kłamstwo
on że jest szczery
ona że nie widzi
kiedy się dotykali
na krótką chwilę zapominali
on o nadziei
że tego nie widać
a ona o szczerości
kiedy się spotykamy
gdzieś w dalekich miastach
powtarzamy tę opowieść
fugu
ta ryba mnie zabiła - zgasiła we mnie
świeczkę – płomyczek który pozwalał się ratować
z opresji niejednokrotnie
i teraz żyję martwa
mogłabym ją obwiniać za zawartą w sobie
truciznę przetoczyć krew wytoczyć proces
jednak tego nie zrobię
ryba fugu oprócz swojego doskonałego smaku
nauczyła mnie gdzie i jak bardzo może boleć
na tym najszczęśliwszym ze światów
poznanie
pomyłka
prawdopodobnie pomyłka jest jeszcze jednym
rodzajem wiersza obok erotyków panegiryków elegii
zajmuje sporo miejsca na kartce
strzępi ozór i papier oraz strwożony brzeszczot stalówki
to taki wiersz co sam wstrzymuje oddech podczas
gdy wszyscy inni już go puścili swobodnie i teraz myślą
co jest u licha z ich wzrokiem
pomyłką chyba było toto przeczytać – i błąd
to pomyłka - osobny rodzaj wiersza
który sam siebie popełnia
Subskrybuj:
Posty (Atom)