stadium obronne

nie dajmy się zwariować omamić
nie pozwólmy już na trzeci rozbiór łóżka – po nim
trzeba będzie wywołać wojnę w której udział wezmą
dwa zupełnie różne światy i ani radio

ani telewizja nie przekaże jakie są straty w ludziach
jakie są ofiary tej idiotycznej taktycznej gry
wywołanej rozpaczliwym zrywem chęcią powstania
z martwych naskórków powłoczek płynów fizjologicznych

wydarcia się poza mur najeżony szkłem pobitym do utraty
przytomności tchu powietrza – otwórz oczy ty i ty i ty
i ja je otwieram – wszystkie drzwi od teraz będą stały otworem
zionęły świeżym powietrzem które nas spopieli

zeżre nas w proch żeby wyplenić obcy dotyk obcego oka
wrogość / zabarykadujmy się poduszkami w naszych głowach
u wezgłowia postawmy działo zawsze wycelowane w ciemność
nocy w cudzą rękę która bezczelnie sięga aż do tego kraju

zarysowanego patykiem na podłodze obudowanego domem
z kołdry i prześcieradła / wszystko w bandażach w sińcach
pod oczami kiedy się nadal jeszcze nie zakończyła pamięć
po poprzednich wojnach tym razem nie dajmy się zwariować