Galatea

mówisz mi zło

trzeba wykreować i nic się nie bój

to nie znaczy że się staniesz

zła – a ja wiem że się nie stanę

bo ono jest w mojej krwi w cytoplazmie

komórce  mitochondriach

kiedy oddycham w komórkowych jądrach

ciemno i nic nie widać – ja

jestem częścią tej siły którą Goethe zaklął

przeklął po trzykroć i kazał jej czynić

dobro. to ja wściekła tupiąca nogą

póki jeszcze jest czas dotykająca twoich włosów

co już samo  w sobie skazuje mnie

na stos

to ja odwracająca się od ciebie nawet jeśli łza

spada po mojej stronie gniotąca stopą łeb węża

bo nie może być dwóch węży w raju a i mnie

nie będzie- ja

której nie ominiesz nie przeżyjesz

nie stracisz

w żadnym płomieniu ani rzece

mówisz mi nic się nie bój

a ja

nieuchronnie patrzę na ciebie