nenia

już ty świecie mój świateczku świecidełko moje

nie pójdziesz dalej ze mną już cię nóżki bolą a mnie

mus iść dalej z tym czarnym pudełkiem po lakierkach

które teraz pod drzwiami domu stoją

już ty świecie się nie świecisz nie błyskasz

lampką ani księżyca ani słońca tylko ćma do oka

się garnie bo nieruchoma i otwarta źrenica

już ty się świecie nie potoczysz dalej turkocąc krwią

po wybojach naczyń cieńszych niż włos niż mysi pisk

niż mocno rozwodniona kolejna kawa z mlekiem

teraz już rozlana obok butów pod drzwiami

już mi się świecie nie przyśnisz nie ziścisz proroczo

będziesz tam sobie za progiem stał i nawet myśl się

nie przemknie pod miotłą pod łopaty ostrzem

już ty się świecie najdroższy beze mnie pal