niewidzialne

moja mama rozmawia z niewidzialnym

słyszę z kuchni jak mówi do niego

wskazując nasze sprzęty domowe

- to sufit tu podłoga

niewidzialne jeszcze nie umie się znaleźć

myli krzesło i stół próbuje siadać na stole

trzyma łyżkę odwrotnie i czasem wyskakuje

z lustra albo ciemnego pokoju

mama tłumaczy mi

swoim świergotliwym językiem

że do niego trzeba mówić głośno i wyraźnie

nie wolno się denerwować bo wtedy niewidzialne

boi się i stroszy i zamienia

w naszego wspólnego wroga

stąpamy więc cichutko na paluszkach

oddychamy spłoszone ale odważnie

tak jak należy - głośno i wyraźnie mówimy rzeczy

omawiając głównie  nieistotne