list z butelki

Janurzowi z podziękowaniem za frazę otwierającą

świat to wielkie cierpiące zwierzę – i ty to wiesz

powiedziałeś mi w jakimś mglistym mieście

pod poznaniem choć nigdy tam się nie spotkaliśmy

wtedy uwierzyłam – dziś rzeczywiście wiem

że ten cały świat musi pomieścić nasz  e wszystkie

światy wady i zalety głupie kroki naszych podmiotów „De”-

lirycznej klasy która już nawet nie krwawi bo się wstydzi

i płacze tylko w teatrze wśród marzeń o tym że reżyser

urządzi scenę finałową tak że nie zginie żaden bohater

jest kolejny styczeń bohaterów jak na lekarstwo – świat

oddycha niczym smutny wieloryb wyrzucony na brzeg

można go dotknąć przytulić policzek do jego szorstkiego

umierającego boku. brak sił i ochoty

by zepchnąć tego wielkiego ssaka w „może” bo  teraz już wiadomo

słowa padły zostały odkryte i już nic nie wolno z nimi zrobić

słowa są ważkie i żaden brak grawitacji nie cofnie

ani wiersza co się był wysypał z okna ani z ust gołębia

z rozmazaną wiadomością

ani tej wiadomości co ją zapisuję tobie a która

 ani dla mnie ani dla świata ani dla ciebie

 nie jest