drewno

drewno jest lekkie i pływa po wodzie gdybym to ja

położyła się na plecach jak ten wyszlifowany kawałek

żywego kiedyś pnia złączonego korzeniami z czasem

i opowieścią – czy popłynęłabym tak samo?

moje opowieści są milczące ciężkie są moje ręce

drewno mojego ciała niedostatecznie nasiąkło jeszcze

wodą by popłynąć wodą by wybyć wodą żywą słoną

drewno mojego języka  milczy jest sztywne włókniste

niosą mnie przez pola przez łąki pod zimnym niebem

niosą mnie korzeniami do przodu słyszę jak śpiewają

kamienne skowronki słyszę świst kiedy spadają

pac pac na ziemię jak ołowiane krople wody