durisaz

zanim otworzyłam usta słowo

obiegło ziemię a świat

nie zrobił tego czego się bałam

nie zwariował

nawet jednym gestem

nie pokazał mi że źle

zrobiłam nie zademonstrował

że jestem - nic

 cisza

dopiero po słowie

zajęły się ogniem kuluary

szumiało w trzcinie – słowo

do słowa dodawało się i rósł

mi na języku pypeć

i wreszcie mogłam

mówić cokolwiek

krzyczeć

kosmochoria

pustka  potrzebuje manifestacji – czegoś

co ją wydobędzie i określi choćby nieprecyzyjnym

gestem – jest pierwsze ziarno

to może być rozbłysk fala elektromagnetyczna

słowo dotknięcie czy po prostu zwykłe a-psik

pomiędzy nami niespodziewanie wyrósł ukwiał

kosmiczny chaos w którego rafie kryją się

wszystkie nasze dzienne sprawy. zaklepane pochowane

ścigane przez mureny umierające w zatrutym środowisku

wraki

a ty?- powiedz mi – kto zasiał ten kosmiczny

nieporządek kto pchnął pierwiastek Alef

w serce gwiazdy

pierwiastek ciebie

w moje






*

Święta Warmia - Lekity

 Lekity - kapliczka przydrożna

 droga jeziorany- Lekity

Lekity - kapliczka dzwonnicowa

Lekity - kapliczka na ścianie domu

lekity- kapliczka Marii Panny

Lekity - droga na Kalis

Droga Kalis-Ustnik , Jez. Spągi

Mostek na Symsarnie, Ustnik

Dworki rodu Damerau Dambrowski- Troschke - Kasnitz, Ustnik

cmentarz parafialny, stara część, Żegoty

16.04.16

znieczulenie

któregoś dnia słońce nie wzeszło

chociaż zegar uparcie dobijał się o świt

światło nie pojawiło się tam gdzie zwykle

się pojawiało – w szczelinie pomiędzy

wczoraj a dziś snem i koniecznością

powstania

tego dnia (czy możemy to nazwać dniem?)

zmartwychwstały wszystkie nasze

zakopane lęki. zrosły się

połamane serca. skrzywiły

wyprostowane kręgosłupy – dzień bez światła.

możliwe że to ktoś kto całą noc

przepłakał i w geście rozpaczy

wymodlił dla nas wszystkich ten niejasny

pozbawiony bólu

koniec świata

zawiązki

przyjaźń to nie szerokopasmowa

autostrada to raczej wąska dróżka

z podnoszącymi nawierzchnię

kępkami chwastów i dziurą

na której można sobie urwać

podwozie

możemy spędzić lata deklaracji

zapewniać i dotrzymywać słowa

i między słowami łypać okiem

i być dla siebie w porządku i porządek

zachować na wypadek gdyby coś

się rozsypało – mowa-trawa

i jest możliwe że nie ma
przyjaźni że to są tylko

koincydencje dążeń interesy

tak wspólne że aż moje i to

coś z przyjemności złości ości

coś co rośnie jak srebrny pieniążek

albo raczej zły szeląg który mnie

ciebie który jesteś dziś daleko na dal

wiąże

szwagier Whistlera

Żegoty 28.03.16

widok z zakładu na tyłach oka

widziałam mężczyznę w kraciastym płaszczu

zsunąwszy kapelusz na tył głowy żonglował

pieniążkiem księżyca po czym pstryknął nim i puścił

do mnie perskie oko – złapałam

księżyc i schowałam za pazuchę / po drugiej stronie

ulicy kobieta targowała się o swoją niewinność

z jakimś podejrzanym zarośniętym osobnikiem

rzuciłam jej pieniążek a ona spojrzała na mnie

z wdzięcznością i poturlała księżyc wprost pod stopy

zasmarkanego dzieciaka ocierającego oczy

z łez z których każda odbijała świat

do góry nogami – kraciastego mężczyznę

niewinną kobietę w przykusej spódniczce

nieogolonego draba księżyc co się nie da ugryźć

ani nie można nim zapłacić i mnie która to wszystko

z ciemni wywołałam