poeta

 wierszyk pisany okazjonalnie na konkurs, którego formułą miała być inspira tymi wierszami. konkurs do skutku nie doszedł, ja też, wierszyk się ostał

psychonerwus  psychopata czy szarlatan

graf co manią swą wymiata z kątów kurz

co się zwidzieć nie chce ani rusz go za szal

chyba żeby na bal w balonie albo innym

hindenburga cyrku latającym z baronem

pełnym fraków z olejem oraz róż od wiatru

zaczerwienionych tam to tak

wiersz na wspak i w szerz koniuszkiem

pióra albo kijem sam ubije ukręci

na krem mu łeb i na łeb na szyję zamota

by ze schodów potem spuścić

parę w gwizdek kiedy maliznę

albo niepierwszyznę uczuje zamiast bigosu

co się miał gotować do skoku tydzień

a za cieniem jak za wierszem rządkiem

zwodnice panny hoże omdlewając w łożysko

wersów się kładąc tonąc dniami całymi

i pełną piersią we łzach i łyżce wody

pod kilem ciągnąc włosy plącząc się

między słowa w zeznaniach podatkowych

sztuczną rzęsą trzepiąc w zastaw ślepiąc

za sztuczką kusą z dna kielicha lilije

a tu nic a tu tylko powidok cień  powietrza

w kształcie statku nieustatkowanego

przemierza długość nogawki mierzy

wzrokiem wzorek na brzegu na klapie mapy

co się pod spodnie rozpościera jak kartka

biała i gładka cycasta na pointach sunąca

i w lot na półwysep arabeski wyczynia

gdzie się poezję w próżne przelewa naczynia