wiersz o wiośnie

podobno jest wiosna na moim balkonie

siadają mazurki i jakieś tam polonezy

parkują pod oknem zasypując noce

hiphopowym bitem taki 3bit dla serca

jest wiosna podobno a ja wciąż uparcie

patrzę w podłogę i chciałabym się pozbyć

tej garści okruchów z mojego pokoju i boję się

bo już wszystko choć niejasne zdaje się

jest wyjaśnione – już wiem

że moi państwo i twoi państwo to fantomy

nas samych jakieś straszne wymysły

potłuczonego do nieprzytomności

serca które tak naprawdę choruje na mózg

mógłbyś być

moim ojcem kochankiem przyjacielem

kimkolwiek mógłbyś a ja nadal bym się bała

mówić o tym co mnie dręczy bałabym się

pisać o tym że podobno jest wiosna

w twoich suwałkach twoim poznaniu

wrocławiu czy w innej

bydgoszczy

boję się okruchów historii strzępów z gazet

że ktoś mógłby ty mógłbyś dotknąć wytknąć

palcem albo nawet powiedzieć że marzysz

żeby ktoś przyszedł i mnie wziął zabrał

w ramiona bo wtedy wreszcie będzie mogła przyjść

wiosna

a ja wciąż patrzę na swoją podłogę i łeb mnie boli

to uporczywe punktowe tętnienie któremu jakiś

podobno lekarz oznajmił że nawet konie mają lepiej

bo je obojętnie o jakiej porze można dobić