nie zmieniłabymw tobie ani jednej nuty

czujny potworze potwornie czuła

bestio rodzaju ludzkiego – istnieje harmonia

jakiej nie spodziewałby się nikt

z nas w kakofonii osobowości w plątaninie

dźwięków serc płuc wątroby marszach

kiszek głodowej jatce umysłu

mówisz mi idź już jest zbyt późno

na orkiestrację na koncert życzeń

bo zły ze mnie człowiek i jeszcze gorszy

cień ciągnie za mną swój lisi ogon

jesteś złodziejem kłamcą królem tyciego

państwa co mierzy  całe pięć stóp

pod Ziemię i to dzięki temu czynisz ją sobie

poddaną – słucham cię jak najdoskonalszego

oratorium jesteś świętym uczonym siewcą

radości i zwątpienia rozbitkiem z powietrza

ciągiem atomów sekwencją zasad

kodu genetycznego zlepkiem niejasnych słów myśli

pierwiastków odłamkiem gwiazd kosmicznym
skurwysynem

twoje palce wyplotły na mnie sieć uprzędły

pięciolinię z której czytam jak z nut ostrzyły

kamienny grot który wiek po wieku

wbijałeś mi w serce a przecież

nie zmieniłabym w  tobie ani jednej nuty

człowieku

porozumiewanie na kanwie listy przebojów

Jakubowi Sajkowskiemu

dziś porozmawiajmy serio mówię porozmawiajmy

poważnie – ten świat jest aż nadto wesół mam dość

cyrku baloników lunaparku w którym jedyny roller-

coaster to temperatura ciała a i nawet ono stygnie więc

przysyłasz mi piosenkę o bidecie – ciesz się

mówisz bo przy twoim szczęściu to jedyne

co możesz uzyskać – „Beat It” zamiast wynoś się

hura mówię ci entuzjastycznie i losuję że jutro

padnie jakaś wygrana – mówmy serio – każde z nas

utknęło w chwiejnej choć niezachwianej

rzeczywistości gabinecie luster theatrum figur

woskowych i każdy oraz żaden promień zmienia

wszystko – od perspektywy aż po wielkość

dziś porozmawiajmy naprawdę zupełnie

niepoważnie usiądźmy na gdziektórejkolwiek

trawie

zamknijmy usta rozsznurujmy serca

Mirek

Ż. 07VI2014

idą strachy

Ż. 08.06.14

nie masz mi nic/ do dodania

zaprawdę powiadam ci jestem wszystkim

czego nie potrzebujesz nie znasz

ani dnia ani godziny znać nie chcesz

bo moje łzy są ci gorzkie jak słodki

kawałek chleba – niedobry  z ziarna pełnego

plew piasku i ptactwa

co drze się nad każdą ranną

zorzą tobie morze ziemia wszelki żywot

na żywioł puszczony – ja jestem

żywiołakiem żywią tej ziemi żywicą

co kroplami kraple łzawi zamyka

w niebieską wodę oka inkluduje słowa

gesty – ptaszkowie niebiescy otwierają

dzioby podwoje rzekome łańcuchy górskie

pękają rozstępując doliny pomiędzy

wzniesieniami uniesieniem dźwiękiem

nigdy stąd nie pójdziesz mówisz i kaleczysz

noc dzień - kolejna data dnia przestępnego

przestępczy rok eon jakiś nowy świt świat

w galaktyce alfa na wyświetlaczu

który obecnie zamiast cyferblatu nosi znamię

omega

cytryny z autoportretem

01.06.14 Ż