dryf

rozsuwamy się skarbie każdego ranka

płyty tektoniczne są o milimetr dalej

od siebie była ładna z nas Pangea

ale się rozpadła więc jedziemy

ty w jedną ja w drugą

długą - zgrzyt kamiennych płyt

z ulubionymi kawałkami epitafiami

(patrz jak fantastycznie lecą i znikają za oknem)

jak dobrze że pod spodem jest płaszcz

można dzięki niemu podryfować

przez łóżko dalej do drzwi po schodach

przez kałuże zza okna wołać - cholera

rzuć mi klucze

rozsuwamy się skarbie każdej nocy

każde z nas śpi nosem w  tę samą ścianę

która jak równik bierze nas w swoje

opisanie – zgrzyt zgrzyt ścieramy krawędzie

żeby jak najmniej się poranić w trakcie mijania

za plecami niepostrzeżenie rosną garby

wynikłe z naparcia (zaparcia) na siebie

wrócę późno kiedy młoda ziemia

będzie rodzić pierwszy świt a magma

jarzyć z upiornym blaskiem

zaczerpnę jej do wiadra

i wleję do twojego ucha