pęknięcie

przed oknem przedefilowało mi zaćmienie księżyca

nie widziałam byłam zakopana pod zwałami kaszlu

tivi i głuchych  kocyków ale zdał mi telefoniczną relację

kolega a później fejsbuk – podobnie jak z otwarcia

nowego przystanku w Tłokowie (tak jest taka miejscowość

tuż za linią wzgórz) czasem tamtędy przeganiałam rower

składając uszanowanko świętemu Rochowi patronowi czegoś tam

czegoś tam

świat pomknął dalej ale fragment pochmurnej pogody

został we mnie i kiedy usiłuję go wykrztusić

zahacza o splot słoneczny i nie chce opuścić pomieszczenia

nie chce połączyć się ze swoją macierzystą komórką

światłem świata

niedobrze jest nosić w sobie nielegalnie zatrzymany

strzęp podczas gdy wszelkie zjawiska i cudowności boże

dzieją się już za oknem już teraz pewnie niepełne

przez nieobecność  może nawet nadgryzione