lunatycy

nie stać nas na bezsenność więc przekornie

szafujemy nocą myszkujemy po łączach

w szufladach i kieszeniach grzebiemy nieprzytomnie

to co się wydarzyło – jest tylko tu i teraz

ktoś musi spaść by ktoś mógł siedzieć na księżycu

i ze skraju dachu patrzeć na gołębie

więc przez noc przez pokój nurkujemy w siebie

niepokojąc uśpioną stratygrafię umysłów

nocą jest nocna cisza a my piekielnie rozrzutni

wyrzucamy tej nocy śmiech całymi garściami

śmiech spada na głowy gołębiom (i dobrze bo ich nie lubisz)

i jeszcze toczy się echem kiedy już zasypiamy