Żegoty.koniec grudnia. 2009
tea time
1 tydzień temu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Igielnik
- baśnienie (109)
- bądź tomiku (107)
- dobry dzień (1)
- dreptak (9)
- dziedziczenie (11)
- dziennik obserwacji (1)
- dziennik zamarzania (29)
- fitifluszki (20)
- fotografie (607)
- głośniej (10)
- hajko (6)
- i (4)
- kosmochoria (115)
- krajobraz ze snu (52)
- Kreaturia (18)
- Lalki (24)
- luźny zbiór zaległości (3)
- n (3)
- nieprzydzielone (2)
- obrazzzki (214)
- odbicia w piasku (70)
- ośle uszy (8)
- pioseneczka (2)
- Podanie o samotność (37)
- polowanie na czarownice (55)
- połączenia (38)
- pomiędzy ścianami (38)
- projekt podwójny (8)
- próba mikrofonu (43)
- przekrój warstwowy (35)
- ramki (1)
- rozsypanki (101)
- smętny pies kot wiersze auto refleksyjne (34)
- stare (28)
- Sygnały z zadupia (57)
- wyjawione (35)
- z księgi zamiłowania (150)
- z listów (16)
- zielistka (16)
W kolejności pitolą:
-
►
2022
(29)
- ► października (3)
-
►
2021
(34)
- ► października (5)
-
►
2020
(49)
- ► października (8)
-
►
2019
(16)
- ► października (4)
-
►
2017
(19)
- ► października (2)
-
►
2016
(39)
- ► października (5)
-
►
2015
(54)
- ► października (3)
-
►
2014
(69)
- ► października (5)
-
►
2013
(95)
- ► października (16)
-
►
2012
(146)
- ► października (18)
-
►
2011
(180)
- ► października (15)
-
►
2010
(225)
- ► października (29)
-
▼
2009
(383)
-
▼
grudnia
(34)
- błysk - kadr
- poranek - kadr
- szadź poranna
- Święty Jan we mgle
- spacer zimowy
- gniazdo
- nieloty
- kadr
- zima
- o wielkim i małym prostym i kolisytm
- Mirek Popiołek
- choinka
- pod choinką
- pławienie
- piosenka egzystencjalna na nutę ludową
- cisza
- wędrówki
- La wymazuje się z mapy
- fioletowy osioł
- zbiegi
- zostawiamy ślady
- zimowe słońce
- siły
- posiłek pański
- osiołkowe opowieści
- ******
- gwiaździsta noc
- płot
- święta warmia
- Podpatrzone
- wiecznie ten smętny człowiek
- motyl chaosu
- Gry i zabawy dziecięce
- Gacek
- ► października (28)
-
▼
grudnia
(34)
-
►
2008
(315)
- ► października (29)
3 komentarze:
dzisiejsze słońce bardzo kojarzyło mi się z książką "Zima w Dolinie Muminków" Tove Janson, a dokładnie z rozdziałem o przesileniu zimowym. Tak mocno mi się to czuło, że pomimo choroby i trzaskającego mrozu, pobiegłam po aparat i niemal odmroziłam palce. Bardzo chciałam oddać poczucie tej jednej sceny w książeczce, którą mam głęboko w sobie i tego dzisiejszego odczucia, jakby scena przeniosła się w realną (realną?) przestrzeń. Jestem zadowolona
Poza tym dzisiaj w ogóle jest szczególny dzień :)
U mnie też dzisiaj słońce wyglądało bajecznie, tak jakby zerkało zza lodowej szybki :))
to są takie chwile, kiedy na chwilę można zapomnieć o wszystkiminnym, czymkolwiek by to wszystkoinne było
:)
Prześlij komentarz