wierszalotka: łagodność o świtaniu

Żegoty 9.06.10 godz 3.40

D.M. pisze...: świtanie w łagodności :)

piękne niebo, dla takiego wstawałabym bez szemrania :D; 9 czerwca 2010 19:01
wuszka pisze...: waham się w 2/3 :|

ja wstaje z powodu bezsenności, ale błogosławieństwem jest to jej przesunięcie na godziny koło 3-4 tej

to jakbym po prostu rano wstawała :D; 9 czerwca 2010 19:04
wuszka pisze...: teraz 1/2

:|; 9 czerwca 2010 19:42
wuszka pisze...: wybrałam :D; 10 czerwca 2010 07:46
Anonimowy pisze...: to ci właśnie Żegoty z Twojego okna!Jak znam to dobrze...coś modziłaś z kolorami,czy to się tak zmieniało po po prostu?; 10 czerwca 2010 09:13
wuszka pisze...: tak, codziennie, kiedy wstaję, idę sobie posiedzieć na oknie najpierw, posłuchać żurawi, albo wyłazę na schody przed dom, pooddychać

pierwsze ma krótszy czas naświetlania po prostu, acz kolory rzeczywiście nasycały się i tak same z siebie coraz bardziej, bo wstawało słońce. to drugie jest skierowane dokładnie nad miejsce wschodu

:); 10 czerwca 2010 11:16
Anonimowy pisze...: Te ranne poranki kolorów, mrowią mi oczy wzbudzając niepokój, taki sam jak na dźwięk słowa : Sigfriedswalde ;)
niez budzona; 2 lipca 2010 22:54
wuszka pisze...: o proszę, dokopałaś się do naszej dawnej nazwy :); 2 lipca 2010 23:35

wierszalotka