fara

zanurzam się w mrok o gładkiej korze
żłobionej równolegle równomiernie
marmurowe kolumny
drzewa wspierają dach

sklepienie wiąże im gałęzie
zgrabiały las

kiedy odwracam głowę- rośnie
a kiedy przyciskam do pnia
- czuję
jak pod chłodną skórą
piętrzą się możliwości – złote liście

bliżej skraju skręcają potężnie
w liany dusicielskie podpory
ciemnych ołtarzy w prześwicie
święty Franciszek z dzieckiem

i mała ja