teatr ogromny

patrzy komu starczy odwagi
na to widowisko
jakie gotuje nam serce
i szkiełko kurtyny

gdzie podziać oczy w kogo
uderzyć i ulec
komu nie
narażając na wieczną

samotność

a jednak znajdują się
widzowie
gapie
uczestnicy
takich śmiertelnych igrzysk

wśród natrząsania się z płaczu
szyderstwa cichych zapewnień
aż po granice szeptu
rośnie
coś

co ja nazywam
z obawą