koleiny

wybierając sobie kolejny

pociąg do wędrówki

liczę najpierw uważnie wagony

czy zdążę wrócić ostatnim

już nie wsiadam w stacje otwierane na oścież

jakoś nie ufam zalotnym

okienkom z uprzejmą na zewnątrz fryzurą

pociąga mnie tamten żebrak

za sobą jak po sznurku

idę zostawiając

otwartą gębę na przydrożu

bocznica przewodnika
ma tyle ze świata

ile ja w całej mojej wędrówce

nie zmieszczę